مقایسه سطح استرس شغلی پرستاران زن بخشهای مختلف بیمارستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران در پاییز ۱۳۸۸

سابقه و هدف: استرس شغلی یکی از عوامل مهم ایجاد عوارض جسمی و روانی در پرسنل و کاهش بهرهوری در سازمانها است. از آنجاکه استرس شغلی پرستاران به عنوان یکی از اجزا مهم نظام بهداشتی درمانی میتواند اثر زیادی بر کیفیت مراقبت بالینی داشته باشد، لذا این تحقیق به منظور بررسی و مقایسه استرس شغلی پرستاران بخشهای مختلف در بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام گرفت. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی پرسش نامهای دو قسمتی که شامل ویژگیهای دموگرافیک و پرسش نامه استرس شغلی job stress brief test (jsb) در اختیار 84 نفر از پرسنل پرستاری بخشهای مختلف بیمارستانی که به روش تصادفی انتخاب شده بودند قرار گرفت. پس از تکمیل، اطلاعات به دست آمده بر مبنای بخشهای مختلف و بعضی عوامل زمینهای مقایسه گردید. یافته ها: نتایج حاکی از سطح استرس متوسط در پرستاران شرکت کننده در مطالعه میباشد. تفاوت معناداری در مقایسه سطح استرس پرستاران بخشهای مختلف مشاهده شد که این استرس در پرستاران بخش اورژانس به طور معنادار بیشتر از بقیه بخشها (p=0/001) و در پرستاران متاهل کمتر از مجرد (p=0/03) بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه استرس شغلی بر کارایی و کیفیت زندگی کاری افراد تاثیرگذار است، اتخاذ استراتژیهای موثر از سوی مدیران برای بهبود شرایط کاری و کاهش استرس شغلی پرستاران نظیر مشارکت پرسنل در تصمیم گیریها، حمایت سرپرستی و کاهش بار کاری و بهبود محیط کار امری ضروری است.